بسم رب الشهدا
وَ لاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاء عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ
برادر جان سلام
اکنون که این نامه را برایت می نویسم،گفتن از قلیان درون برایت سخت است
اما می گویم
می گویم تا نظر کنی
محمد جان می گفتی:
اگر شهر سقوط کرد،دوباره پس می گیریم:مواظب باشید تا ایمانتان سقوط نکند.
این روزها وقتی در جامعه قدم می زنم، به خود می گویم جهان آرا کجاست؟
کجاست،تا ببیند چه خوب به وصیتش عمل کردیم.
جهان آرا کجاست تا ببیند ما به وصیتش که هیچ؛
حتی حاضر نشدیم لحظه ای پای حرف دلش بنشینیم
آری محمد جان.
تو می گفتی: مواظب باش
مواظب باش تا ایمانت را از تو نگیرند
شهر سقوط کرد، مهم هم نیست
ایمانت را ، مراقب باش
بیا با هم مرور کنیم
محمد جان خرمشهر آنقدر برایت دغدغه شده بود…
خرمشهر، نه
غیرتت،وجدانت…
اجازه ات نمی داد ببینی مردان غریبه را در شهر
آخر در آن شهر خواهران و مادران ایمانی ات زندگی می کردند
یک جان که بیشتر نداشتی
آن یک جان هم فدای حفظ ناموس وطن
دغدغه داشتی
اما نه دغدغه شهر را
دغدغه خواهران و مادران دینی و ایمانیت می کشت تو را
مبادا دشمن تعرضی کند…
خواب و خوراک هم نداشتی…
رفتی…
مردانه جنگیدی…
جان دادی…
یک وصیت کردی…
ایمانتان سقوط نکند…
ما چه کردیم …
محمد جان بگذار تا از حال و هوای این روزهای شهر برایت بگویم :
محمد جان من بیدارم …
ای کاش خوا بودم …
ای کاش نمی دیدم …
خواهران دینی تو !
همانان که جان دادی بپایشان
چادر را …
یا زهرا…
بعضی هم به قول خودشان مدرن شده اند
چادر که هیچ…
بد حجابییشان …
این روز ها بد حجابی جامعه را مسموم کرده محمد جان…
بگذار تا از حال و هوای این روزهای برادرانت بگویم
بردارانت بود که جوانیت را دادی تا آرامششان را هدیه دهی
بیا و ببین که چگونه …
به بهانه جوانی…
تو هم جوان بودی…
از روابط محرم و نامحرم بگویمت
انگار عادی شده …
انگار …
هزار بهانه برای هیچ …
بیا و ببین که چگونه، غیرت، قربانی هیچ هاست
بیا و ببین که عزت چگونه پامال پوچ هاست
ما جواب تو را که هیچ…
اما می دانم، اگر بودی امروز تو، شرم می کردی که بیایی در بعضی از این معابر و خیابان ها و …
مگر نه دیروز عرصه کارزار سخت بود و امروز عرصه کارزار نرم ؟
مگر نه دیروز جنگ جنگ سخت بود و امروز نبرد نابرابر نرم ؟
مگر نه دیروز وظیفه خود دانستی و امروز وظیفه ماست ؟
آری تو می دانستی !
تو می دانستی دشمن نخواهد توانست در نبرد مستقیم با ما جان سالم به در برد.
فرهنگ ما فرهنگ شهادت است، بکشیم یا کشته شویم پیروزیم
محمد جان می دانستی که دشمن پس از تو، به جان نه :
به ایمانمان حمله خواهد کرد.
ایمانتان سقوط نکند…
محمد جان چه خوب دعوت مسلم زمان، خمینی عزیز را لبیگ گفتی
محمد جان چه خوب سربلند شدی
آری…
با من بخوان
کل یوم عاشورا،کل ارض کربلا
امروز هم مسلم زمان،خامنه ای عزیز ندای هل من ناصرت داده
خواهر عزیزم!
امروز حفظ حجاب خون بهای خون شهید است
اندکی تعلل کنی حجابت را :
پس از آن شهرت را خواهند گرفت
برادر عزیزم!
امروز غیرت ابوالفضلی تکلیف توست
درنگ کنی :
ناموست سالم نخواهد ماند
این خواسته دشمن است
از هر وسیله ای ، از هر زمانی،برای دستیابی به این شیطانی هدف خود بهره می برد
گاه ماهواره،گاه همین گوشی مبایل داخل جیبد،گاه هم همین …
گاه هم با دلسوزی شیطانی برای تو، که می خواهد سر به تنت نباشد
در لباس دوست ظاهر می شود و ضربه ات می زند…
گاه آنچنان ماهرانه از همه عقایدت می زداید که اصلاً هیچ گاه متوجه نمی شوی
چرا؟
تا مبادا در رکاب اسلام و قرآن باشی
تو باشی :
خیر هست
عفت هست
حیا هست
احسان هست
ایمان هست
ایثار هست
تو باشی! او نخواهد بود
شر نخواهد بود
ظلم نخواهد بود
کینه نخواهد بود
خیانت نخواهد بود
تو باشی! او نخواهد بود
نابود است.
برداران و خواهران عزیز من امروز ایمان ما پیش برنده است
امروز حفظ حجاب زینبی و غیرت ابوالفضلی ضامن بقای شهر است
برادر و خواهر عزیز من…
دیروز شهید پای عزت و سربلندی و آزادی و آزادگی من و تو ایستاد…
امروز نوبت من و توست تا پای درس شهید بنشینیم…
امروز روز امتحان نیست
شاید برای پس دادن امتحان کمی دیر شده باشد
امروز روز بازگشت حرهای انقلاب به دامن حسین (ع) است
آغوش مهربان ارباب مهربان همیشه باز است و اینجا کربلا و امروز عاشورا
این ها واحدهای درس کلاس شهید محمد جهان آراست
پاس نکنی،کار تمام است
سخت است
اما شدنی است
باید بخواهی
در یک نبرد نابرابر پیروز شدیم
خدا خواست
شهدا خواستند
جانانه جنگیدند
شهدا هم سختی کشیدند
همت می طلبد
امام تو با فرزندان خود به مسلخ کرب و بلا رهسپار شد
ارداده می خواهد
اکبرش را داد، قاسم داد،اصغر داد…
وقتی بحث، بحث اسلام است
به ابی انتم و امی و نفس و اهلی و مالی و عثرتی را زمزمه باید
یاد آن رزمنده ای که سرمای سخت کردستان را تحمل کرد ولی حاضر نشد یک بی احترامی به مقدسات کند
شهدای تشنه لب عملیات رمضان را شنیده ای:
مانده بودیم وسط میدان مین. همه مجروح بودند و خسته. یه رزمنده ی زخمی چند متر آنطرف تر از من افتاده بود. دست و پایش را روی زمین می کشید. انگار دردش شدید شده بود. با آرنج خودش را کشید جلوتر. کم کم از من دور می شد. فکر کردم می خواهد از میدان مین خارج شود. گفتم: « با این همه درد چرا اینقدر به خودت فشار می آوری؟ » گفت: « چند تا مجروح دیگر آنطرف هستند. من هم چند دقیقه بیشتر زنده نیستم. می خواهم قمقمه ی آبم را برسانم به دست آنها.
آری این ها را گفتم در محضر شهید
شهید زنده است
تفکر شهید
ما…
نکند مرده باشیم
جسممان نه
روحمان
روح با حفظ شعائر زنده است
اگر رعایت نمی کنی و زنده ای
بدان
مرده ای،تنها تحرک داری
آری می شود
می شود امروز هم با شهدا بود و با شهدا ماند
آری می شود تا هست، با شهدا ماند و چون رفت با شهدا رفت
محمد جان این ها را گفتم
تا اندکی سبک شوم
اگر چه همسنگری های نسل سومی ات کم نیستند، اما …
برای شما
برای ما
برای اسلام
برای ایران عزیز
حتی یک ناهنجاری کوچک هم،کوهی از غم را بر سر فرو می ریزد
با وجود شهدا،چرا باید ببینیم این ….
محمد جان اگر امروز نیستی علی الظاهر
اما هستی و در جامعه مان حضور داری
می بینی و غصه می خوری و شمع وجودت آب می شود
دعا کن
دعا کن برای امثال منی که نابینای غفلت شده ام
غفلت است…
که اگر نبود
لحظه ای نه تنها یاد شما را
که از آرمان های والای شما دست بر نمی داشتم
محمد جان دعا کن دیر نشود
همانانی که از مسلم بریدند،حسین بن علی را سر بریند
نکند امروز یاور مقتدای عزیزمان امام خامنه ای عزیز این مسلم حضرت مهدی(عج) نباشیم
نکند زمانی غفلت برود که سر چون حسینی،بر نیزه باشد و چون عمه ای زینب اسیر نامردان
دیر نخواهد بود صبح طلوع حضرتش،ای شهید
ای شهید
به امید روزی که همه خواهران و برادران دینی و ایمانی ات
با تاسی به عمه سادات حضرت زینب سلام الله علیها
و با پیروی از غیرت ابوالفضلی علمدار کربلا
از ره یافتگان کوی حضرت عشق باشند
به امید پیروزی نهایی مسلمین در جهان و ظهور منجی عالم بشریت حضرت مهدی (روحی له الفدا)
والسلام علیکم
برادر کوچک شما
علی محمد اسدی
1392/7/27
با شهدا محشور شوید