بعد از سخنرانی روسای جمهور ایران و آمریکا در مجمع عمومی سازمان ملل و گفتگوی تلفنی رؤسای جمهور دو کشور، برای اولین بار پس از ۳۴ سال، و دیدار محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه کشورمان با جان کری، وزیر خارجه آمریکا شاهد فضایی بودیم که القا کننده اتفاقات و رویدادهای جدیدی در صحنه دیپلماسی دنیا و علی الخصوص ایران و ایالات متحده بود.
سفری که با وجود آنکه مدت زمان بیش از دو هفته از آن می گذرد، تحلیل ها و اظهار نظرها در رابطه با آن کماکان ادامه دارد و طیف های مختلف در کشور به بیان تفسیر خود از زوایای مختلف این سفر می پردازند.
آنچه برای مردم کشور عزیز ایران اهمیت دارد، آگاهی از دستاوردها عملی این سفر و رهیافت نتایج عینی آن می باشد.
سخنان ریس جمهور کشورمان در مجمع عمومی سازمان ملل (اینجا) به شیوه ای معقول و منطقی ایراد گردید. و با حسن نیت تمام، در متن سخنرانی، به ابهامات مطرح از سوی دولت آمریکا در خصوص انرژی صلح آمیز هسته ای پاسخ داده شد.
پس از پایان سفر نیویورک علی رغم آن که بر مبنای حسن نیت و صداقت می باسیت شاهد رویکرد مشابه و مثبت دولتمردان آمریکا نسبت به ایران باشیم، بار دیگر اقدامات و اظهارات انجام شده از سوی مقامات کاخ سفید (اینجا)، باطن خصمانه دولتمردان آمریکا را آشکار ساخت و در این بین حتی کنگره و آیپک هم وارد ماجرا شده و خواستار تشدید تحریم ها علیه جمهوری اسلامی شدند (اینجا). که همه این ها پاسخی به حسن نیت دیپلماسی دولت ایران بود.
شواهد حاکی از آن است که مقامات آمریکایی هنوز نتوانسته اند برای حل مسائل فی مابین رویکرد مشخصی را اتخاذ و سیاست واحدی را در پیش گیرند.
چرا که رویکرد منطقی ایران در برخورد با مسائل مورد بحث، به نوعی آن ها را دچار چالش و سر در گمی نموده است.
موضوعی که به نوعی موجبات تخریب چهره آمریکا در تعاملات بین المللی را سبب خواهد شد.
پایگاه خبری «جی تی ای» در گزارش اخیر خود می نویسد، گروهی متشکل از نمایندگان دموکرات و جمهوریخواه کنگره آمریکا از دولت «باراک اوباما» رئیس جمهور این کشور خواستند تا از تمام تحریم های مصوب مجلس نمایندگان کنگره آمریکا علیه ایران استفاده کند تا بر اساس ادعای آنها، این تحریم ها مانع از دستیابی ایران به تسلیحات هسته ای شود.(اینجا)
اما این زیاده خواهی ها به همین جا ختم نشده و تازه پس از تصمیات خصمانه کنگره آمریکا ، نوبت به قوی ترین لابی صهیونیستی رسیده است که سعی دارد با دیکته نمودن خواسته مقامات تل آویو؛ کاخ سفید را مجاب به پیروی از امیال آنان سازد.
آیپک در یادداشتی که روز دوشنبه هفته جاری به کنگره آمریکا فرستاد و بعد از آن این نامه در اختیار خبرنگاران قرار گرفت، مدعی شده است که:
آمریکا باید به منظور جلوگیری از سوء تفاهم در ایران، صراحتاً نشان دهد که تا زمانیکه ایران به شیوه ای اثبات کردنی، برنامه هسته ای اش را به حالت تعلیق در نیاورد، آمریکا کاهش تحریم ها را بررسی نخواهد کرد.
در ادامه این نامه ضد ایرانی اینطور ادعا شده است که:
اگر فعالیت های هسته ای ایران ادامه داشته باشد، آمریکا و جامعه بین المللی باید تحریم ها را شدت بخشند و این پیام رئیس جمهور باراک اوباما که گزینه معتبر نظامی به منظور جلوگیری از تولید تسلیحات هسته ای توسط ایران روی میز است را تقویت کننند.
مردم ایران همیشه آمریکا را دشمن خود می دانند و بارها و بارها شاهد زیاده خواهی های دولتمردان آمریکایی بوده اند و هیچ گاه دست از حقوق مسلم خود بر نداشته و نخواهند داشت. لذا آنچه اهمیت بیشتری دارد اتخاذ رویکرد مقتدر و منطقی ایران در مذاکرات آتی ۱+۵ در ژنو است.
پاسخ به سوالات زیر می تواند راه روشنی را پیش روی طرفین مذاکره قرار دهد :
۱- چگونه می توان شعار حمایت از حقوق بشر سر داد حال آنکه ملتی شریف و عزیز را تنها به بهانه واهی سلاح هسته ای تحریم نمود؟ آیا اعمال تحریم های ضد انسانی و منع یک ملت از داشتن روابط با سایر ملل جهان غیر انسانی و ضد حقوق بشری نیست؟
۲- آیا ایران حسن نیت خود را ثایت نکرده است؟ و مگر نه این است که رویکرد منطقی ایران شما را دچار سر درگمی و عدم قطعیت در تصمیم گیری نموده است؟ پس چرا تحریم های غیر انسانی لغو نمی شود؟
۳- آیا با رویکرد فعلی تشدید تحریم و دشمنی علیه مردمی بزرگ، چهره شما را بیش از پیش در جهان زشت و منفورتر نخواهد کرد؟
۴- اگر آمریکا توسط رژیم اشغالگر قدس تحت فشار نیست، پس چرا رویکرد مشخص و عقلانی اتخاذ نمی کند؟
۵- آیا زمان آن نرسیده است که آمریکا با برداشتن گام های عملی حسن نیت خود را ثابت کند؟
۶- آیا رویکرد فعلی آمریکا چیزی جز مخاصمت و دشمنی علیه ملت ایران را به ذهن متبادر می کند؟
۷- چرا هر روز بهانه جدیدی برای دشمنی پیدا می شود و به آن بهانه پرداخته می شود، حال آنکه ادله های متعدد و مستندی مبنی بر صداقت ایران وجود دارد، و حال آن که اصلاً به آن ها توجه نمی شود؟
به هر حال پاسخ به سوالات فوق سبب شفاف شدن مسیر مذاکرات می شود. و نشان خواهد داد آیا آمریکا واقعاً به دنبال صلح و دوستی است یا در پی مخاصمت و شیطنت و دشنی!
