به نام خدا
از ملک هنر حکم گزاران همه رفتند
شو بار سفر بند که یاران همه رفتند
آن گرد شتابنده که در دامن صحراست
گوید : « چه نشینی؟ که سواران همه رفتند»
داغ است دل لاله و نیلی است بر سرو
کز باغ جهان لاله‌عذاران همه رفتند
گر نادره معدوم شود هیچ عجب نیست
کز کاخ هنر نادره‌کاران همه رفتند
افسوس که افسانه‌سرایان همه خفتند اندوه که اندوه‌گساران همه رفتند فریاد که گنجینه‌طرازان معانی گنجینه نهادند به ماران، همه رفتند یک مرغ گرفتار در این گلشن ویران تنها به قفس ماند و هزاران همه رفتند خون بار، بهار! از مژه در فرقت احباب کز پیش تو چون ابر بهاران همه رفتند
استاد فرزانه عرصه هنر و هنرمند ارزنده تئاتر ، سینما و تلویزیون ” آمد ، دید و رفت ” شاد روان داود رشیدی سر انجام از خاکیان گسست و به افلاکیان پیوست. او در زمره هنرمندانی بود که به تشنه کامان و شیفتگان عرصه هنر ، آموخت که هنر چیست و هنرمند کیست. آخرین دیدار حضوری که با ایشان داشتم مربوط به 20 سال پیش است هنگام تدریس ریاضی در شبکه دو سیما و در اتاق گریم ساعتی در کنار هم بودیم ایشان با چهره ای خندان از نحوه تدریس و تاثیر آن بر کیفیت کار معلمین جوان سخن گفتند. کار گریم به پایان رسید و من در حال خدا حافظی گفتار سعدی را زیر لب زمره می کردم : دریغ که هنرمندان بمیرند و بی هنر آن چای آنان بگیرند و امروز که نوشته فرزند عزیز م آقای مهندس حسین عبری را با اشک و آه و سینه ای مالامال از اندوه مطالعه کردم می گویم : بیابید پیش از آن که به یاد هم بنشینیم در کنار هم بنشینیم این ضایعه دردناک را به خانواده داغدار آن عزیز همیشه جاوید و جامعه هنرمندان بزرگوار ایران زمین تسلیت می گویم. علی اکبر جعفری دبیر ریاضی دبیرستان ها
****************************************************************
نوشتاری از آقای حسین عبیری گلپایگانی به مناسبت درگذشت زنده یاد دادو رشیدی
بگذار تا بگرییم چون ابر در بهاران
کز سنگ ناله خیزد روز وادع یاران
دوستان سرکار مفتش شش انگشتی که معرفی حضورتان هست. بلاخره امروز هفتم شهریور جسم بی جانش در قطعه هنرمندان آرامستان بهشت زهرا در خاک آرام گرفت. ولی اول بشنوید از یک خاطره تقریبا قدیمی. بهار سال 1366 بود سر کلاس درس کنکور ریاضی نشسته بودیم و استاد علی اکبر جعفری گلپایگانی ( معلم نام آشنای ایران زمین) چند لحظه یکبار نگاهی به ساعتش می کرد تا اینکه گفت، بچه ها درس دادن امروز بس است، همه شاگردان با تعجب به هم نگاهی کردند و شاید در ذهنشان از خود سوال کردند آقای جعفری و تعطیل کردن کلاس درس پیش از زنگ تفریح. استاد جعفری از دانش آموزان درس ریاضی کلاس کنکور عذر خواهی کرد و گفت امروز اولین بخش سریال هزار دستان علی حاتمی از تلویزیون پخش خواهد شود که زمانش با کلاس درس تداخل دارد و من برای تماشای این سریال لحظه شماری می کنم، لذا گفت من امروز کلاس را زودتر تعطیل می کنم ولی جلسه بعد حتما جبرانی، یک ربع اضافه سر کلاس خواهم ماند. اشتباه نکنم روز پنج شنبه بعد از ظهر بود وتلویزیون دو تا شبکه داشت و هیچ فیلم و سریالی تکرار نداشت . در آن زمان همه همکلاسی هایم جوان و نوجوان بودند و اکثر آنها با استاد جعفری رابطه مرید و مراد داشتند و اکثر وقت ها چشمان به دهان استاد بود که در مورد چیزی ابراز علاقه کند. اکثر دانش اموزان ایشان هم به آن موضوع علاقه مند می شدند. ایشان در هنگام درس دادن از سریال هزار دستان در کلاس چیزی نگفت . ولی بیرون کلاس چند کلمه در رابطه با سریال گفتند و رفتند. بهمین خاطر من از استاد علاقمندتر شدم که بدانم هزاردستان چگونه فیلمی و یا سریالی خواهد بود . سریع به منزل برگشتم و خانه شلوغ بود از میهمانان و تلویزیون هم سیاه و سفید بود. منتظر ماندم تا اینکه سریال شروع شد که با تصاویر رضا خوشنویس ( استاد جمشید مشایخی) که برنامه با به بسم الله.. شروع شد و بعد کلمه هزار دستان در صفحه تلویزیون ظاهر شد که شروع سریال بود . شاید اولین باری بود که در یک سریال ایرانی بازیگرانی به نامی یکی پس دیگری در فیلم ظاهر می شدند. خان مظفر ،شعبون استخوانی،سرکار مفتش شش انگشتی ، ابوالفتح رییس نظمیه و جیران خانم ابوالفتح که با آن لهجه ترکی، هنرپیشگان به نام هر کدام در سریال هزار دستان با دستان پر ظاهر شدند. بنده اون روزها، هنرپیشگان را به اسم و رسم نمی شناختم ولی با حضور آنان در هر بخش سریال هزار دستان اتفاقات خوب و بد ظاهر می شد. یکی از مشکلات اون روزهای تلویزیون این بود که سریالها هفته به هفته پخش می شد به همین خاطر باید از این پنج شنبه تا پنج شنبه دیگر باید صبر می کردیم تا در سریال هزار دستان با رل هنر پیشه ها بیشتر آشنا می شدیم . مرحوم علی حاتمی نقش خان مظفر را به خوب کسی داده بود که بازی کند.
ولی خاطرات سرکار مفتش در سریال در یکی از صنحه های فیلم که رییس نظمیه سرکار مفتش را به خان مظفر معرفی کند، نگاه خان مظفر به شش انگشت بودن یکی از دستهای سرکار مفتش می افتاد و از طرفی رییس نظمیه سرکار مفتش را آدمی بی هویت معرفی می کند که خان مظفر لقب سرکار مفتش را “سرکار مفتش شش انگشتی” خطاب می کند. بنده فکر می کنم ساخت سریال هزار دستان یک شاهکار هنری بعد از انقلاب است چون بنده از سال ۶۶ تا کنون شاید بیشتر از ده بار این سریال را تماشا کردم هر بار که این سریال را دوباره نگاه می کنم همیشه برایم تازگی و جذابیت خاص دارد و یکی از صحنه های غم انگیز این سریال سر گذشت سرکار مفتش شش انگشتی داستان ماست ،هنوز که هنوز است به خاطر کشتن سرکار مفتش به دستور خان مظفر، کینه بدی از خان مظفر به دل دارم (با توجه با اینکه می دانم این فیلم و سریال است) و این کینه هیچگاه از دلم خارج شدنی نیست. چند سال پبش که در یک برنامه ای زیست محیطی در خدمت خان مظفر بودیم، وقت خدمت ایشان رسیدم و روی ایشان را بوس کردم فرصت فراهم شد که با ایشان درد دلی داشته باشم در آن در دل از آن کینه خان مظفر بابت کشتن سرکار مفتش با ایشان صحبت کردم.
ولی امروز در جلوی تالار وحدت با دیدن تابوت واقعی سرکار مفتش شش انگشتی خاطر جمع شدم که فوت سرکار مفتش این دفعه جدیست و دیگر فیلم و نمایش نیست و باید باور کرد که مرگ ایشان به واقعیت پیوسته. امروز هر چه در اطراف تالار وحدت دنبال خان مظفر و غلام عمه گشتم تا به آنان بگویم که نمایش تمام شد و فوت سرکار مفتش جدیست ولی از اونها خبری نبود به همین خاطر امروز در تالار وحدت برای آخرین بار با سرکار مفتش خدا حافظی کردم .امروز غم دلم برای سرکار مفتش شش انگشتی بسیا جدی بود. در گذشت استاد زنده یاد داوود رشیدی را اول به معلم و استادم جناب اقای علی اکبر جعفری که در کانادا میهمان فرزندشان هستندتسلیت گفته و همچنین به خانواده استاد رشیدی و به همه مردم کشور عزیزم ایران نیز تسلیت عرض می کنم روحش شاد و ر اهش پر رهرو
