به گزارش دیار عالمان به نقل از صاحب نیوز، افرادی که به رایانه اعتیاد دارند دلایل مختلفی را در توجیه رفتار خود عنوان می کنند و بیشتر آنها معتقدند استفاده بیش از حد از رایانه باعث می شود تا تنهایی آنها پر شده و احساس غمگینی رهایشان کند.
همچنین این افراد مدعی هستند نه تنها اعتیاد به این وسیله به هیچ عنوان خطرناک نیست، بلکه مفید هم هست، بنابراین نمی توان آنها را افرادی مشابه معتادان به مواد مخدر پنداشت.
این افراد تنها کسانی نیستند که این موضوع را عادی می دانند چرا که حتی برخی از روان شناسان هم در مورد اعتیاد به رایانه شک و شبهه دارند و معتقدند استفاده بیش از حد از رایانه اعتیادآور نیست و افراد استفاده کننده از آن را نباید معتاد به شمار آورد.
در نهایت و در میان نظرات مختلفی که درباره استفاده از کامپیوتر و اینترنت عنوان می شود، شاید بتوان آنچه هفته نامه نیوساینتیست به عنوان نتیجه کار پژوهشگران در رشته های مختلف روان شناسی و تحت عنوان هشت بیماری معتادان حرفه ای به اینترنت منتشر کرده است را نتیجه ای جالب و متفاوت قلمداد کرد که بر اساس آن لازم نیست هر فردی که خود را با اینترنت سرگرم کند نگران وضعیت سلامت خود باشد و به عبارت دیگر به صرف استفاده روزمره از اینترنت نباید انگشت اتهام به سوی تمام کاربران آن نشانه برود.
این در حالی است که تحقیقات نشان می دهد ناحیه های مغزی که در افراد معتاد به اینترنت فعال می شوند همان ناحیه هایی از مغز هستند که در بیماران معتاد به الکل فعالند.
با توجه به رویکرد رفتاری در روان شناسی، هرگاه فرد در پی انجام کاری با پاداش های بی شماری روبرو گردد، به سمت انجام بیشتر آن عمل، سوق خواهد یافت. اینترنت نیز پاداش های بی شماری را چون دوست یابی و تعاملات مجازی، آموختن مهارت های جدید، امکان تولید در این فضا، فعال بودن و مواردی که اشاره شد، برای افراد فراهم می کند تا انجا که در پی استفاده مکرر، فرد دیگر چاره ای جز بازگشت به این فضا ندارند زیرا این فضا بدل به جانشینی غریب و راهی برای جبران مشکلات واقعی زندگی و گریز از آن می شود.
در بررسی هرم نیازهای مازلو و تبیین اعتیاد به اینترنت، نیز آشکار شد این فضا توانسته اکثر نیازهای بنیادین بشر را رفع نموده و آن ها را تامین کند.
دنیای مجازی اینترنت به گونه ای نیاز های بشری را برآورده می سازد که دیگر برای فرد رهایی از آن امکان پذیر نیست. از انجا که افراد بشر همگی در پی تامین نیازهایشان (نیازهای بیولوژیک تا نیازهای معنوی) هستند، در این مسیر به هر آنچه که این نیازها را به یک باره برای آن ها تامین کند پناه خواهند برد.
اینترنت به عنوان یک چند رسانه ای خاصیت جذب کنندگی فراوان دارد و این رسانه توانسته تمامی قابلیت های رسانه ها را با هم یک جا داشته باشد و از این حیث موجب می شود کاربران بیشتری به سمت آن بروند و نیازهای خود را تامین کنند.
با توجه به رویکرد استفاده و خشنودی و بررسی نیازهای گوناگونی که منجر به استفاده مخاطبان از رسانه ها می شوند، می توان گفت به هر میزان که رسانه ای در تامین نیازهای خواسته شده مخاطبان کارآمد تر باشد، تمایل مخاطب بدان سمت افزایش خواهد یافت.
بنابراین با رشد فراگیر رسانه های نوین چون اینترنت، که همه نوع نیاز مخاطب اعم از نیازهای اجتماعی، نیازهای شناختی، نیازهای عاطفی، نیازهای گریز از تنش، نیازهای غیر اجتماعی (فرار کردن و تنها بودن)، تفریح، سرگرمی و شادی های عاطفی را تامین می کند، به طور حتم به خرسندی بیشتر او دامن خواهد زد و انتخاب اول برای گزینش رسانه ای او خواهد بود.
با توجه به این رویکرد که معتقد است به هر میزان که فرد خشنودی بیشتری در تعامل با رسانه ای به دست آورد، بیشتر به آن سمت خواهد گروید، می توان گفت میزان گرایش افراد به سمت اینترنت با امکانات بی شماری که برای مخاطبان خود فراهم می کند، هر روز بیش از پیش افزایش خواهد یافت به طوری که افزایش این گرایش خود می تواند منجر به اعتیاد و وابستگی بیش از اندازه گردد.
به نظر می آید آن چه که در درجه اول موجب این اعتیاد می شود، جدایی زندگی واقعی از دنیای مجازی است. هنگامی که زندگی واقعی فرد از زندگی مجازی او جدا می شود این مسأله وی را با مشکل مواجه می سازد. زمانی که فرد آن چه را که نیاز دارد در دنیای واقعی میسر نمی شود به شکلی ناخودآگاه به دنیایی روی می آورد تا جایگاهی برای جبران نداشته هایش باشد و به حق باید گفت فضای مجازی این کمبود را برای افراد جبران کرده است.
اعتیاد به فضای مجازی همانند دیگر اعتیاد ها جدی است اما از آن جا که علایم خاص خود را دارد، شاید سال ها آشکار نشود حتی فرد معتاد به آن پی نبرد.
در پایان باید گفت شاید همیشه وابستگی بیش از حد به اینترنت مشکل ساز نباشد، اما هنگامی که فرد رابطه خود را با واقعیت از دست دهد ودر واقع میزان و مدت زندگی او در فضای خیالی مجازی به مراتب بیشتر از حضور در جهان عینی باشد، او از حضور در این فضا احساس شعف و خشنودی کند به طوری که این حس در بازگشت به جهان واقعی دیگر به او دست ندهد، آن جاست که باید این اعتیاد را جدی قلمداد کرد و چون سایر اعتیاد ها به درمان آن پرداخت.
