به گزارش دیار عالمان، نیازهای ناحیه 2 شهرداری گلپایگان در انتظار نگاه های مسئولان است
بهانه این یادداشت، طنز تلخی است که با همه ی تلخکامی اش برای منطقه ای شادی آفرین و برای منطقه ای بی معنی وبی اهمیت است، اما اصل ماجرا یک نصفه خبر بیشتر نیست و آن راه اندازی خودپردازی درون یک مغازه ی کوچک در بلوار دانشگاه می باشد.
بلوار دانشگاه در ناحیه دو شهرداری گلپایگان قرار گرفته است، ناحیه دو شامل چند شهرک و تقریبا یک سوم تا نیمی از مساحت شهر گلپایگان به خود اختصاص داده واز لحاظ جمعیتی نیز، نسبت قابل توجه جمعیتی را در خود می بیند، جالب است که عمر بیشتر سازه های منطقه خصوصا در دو شهرک فاطمیه و عمران از لحاظ معماری کلنگی محسوب می شود یعنی دارای عمری بالای سی سال می باشند
اما آنچه برای مردم این منطقه بیش از پیش آزار دهنده است، تفاوت سطح امکانات در این دو ناحیه است، در یک ناحیه تجمع امکانات است و در ناحیه ای دیگر، برای یافتن حداقل آن تلاش ها باید صورت بگیرد، توزیع امکاناتی که مردم گاها حس می کنند از روی سیری مناطق دیگر یا به لطف انتقال بعضی از ادارات به این منطقه نصیبشان می شود!
یکی از نیازهای مبرم و همیشگی مردمان این ناحیه، نیاز به حداقل شعبه ای از یک بانک می باشد، زیرا همیشه یکی از دلایل سفرهای درون شهری مردم ناحیه، انجام کارهای بانکی است.
درست است که سالها تبلیغات رسانه ای و غیر آن ملت را به سمت بانکداری های الکترونیکی راهنمایی می کنند اما با کمی دقت در آمار سرقتهای الکترونیکی ومیزان تراکم های اینترنتی متوجه می شویم هنوز بسیاری از مردم به این خدمات اطمینان پیدا نکرده اند و همه ی کارهای مردم نیز در این خدمات خلاصه نخواهد شد و اگر جز این بود این همه شعب بانکی قدم به قدم دربرخی نقاط شهرها دیده نمی شد!
مدتی پیش، تغییر دکوراسیون یک نجاری توجه ها را به خود جلب کرد، ایجاد مغازه به حالت شعبه ای از یک بانک بود، اما آنچه بعدا مردم مشاهده کردند شعبه ای از یک قرض الحسنه آن هم با دوساعت کار عصرگاهی بود و به تازگی خبر حضور یک خودپرداز درون مغازه ای کوچک به گوش مردمان منطقه رسید و شاید تا جایی بتواند باری از دوش مردم بردارد اماآنچه آشکار است این امکانات کافی نیست وتنها گوشه ای از نیاز مردم شهرکی را بردارد! «این منطقه چندین شهرک دارد» و البته ساده انگارانه است که همه ی کارهای بانک مردم را خلاصه در خودپردازی بکنیم واگر چنین بود که بانک ها این همه کارمند را اخراج می کردند!!
و شاید بانک های محترم عدم استقبال مردم را بهانه کنند، اگر همان بانک ها آدرس مشتریان خود را چک کنند متوجه تعداد مشتریان این ناحیه خواهند شد.
از عدم وجود بانک به هر دلیلی در ناحیه دو شهرداری که بگذریم از نامناسب بودن توزیع شعب پست بانک ها در گلپایگان، مردم نخواهند گذاشت
تعداد پست بانک در هر منطقه و شهر و روستایی دارای سهمیه محدود می باشد و معقولانه آن است این خدمت به طور مناسب توزیع گردد.
متاسفانه آنچه در شهرستان گلپایگان مخصوصا در شهر گلپایگان شاهد آن می باشیم، این گونه است که در سه خیابان اصلی شهر و درست در مرکز امکانات شهر، همه ی امکانات پست بانک شهر جمع شده است به طوری که با قدم زدن در این خیابان ها هر پنج دقیقه شاهد پست بانکی خواهیم بود و این در حالی است که ناحیه دو شهرداری با حداقل سی سال سابقه زندگی مردم فاقد آن می باشد، اگر از فرمانداری پرسیده شود که تا حالا چند نفر برای این ناحیه جهت اخذ این خدمت به آنها مرااجعه کرده اند حتما آمار خیره کننده ای می دهند.
نکته اصلی این عدم توزیع امکانات، هزینه شدن وقت،هزینه شدن برای کرایه ماشین، مصرف بیهوده بنزین و آلودگی بیهوده شهر گلپایگان در راه بانک و پست بانکی است که می تواند چنین هزینه هاییوجود نداشته باشد.
با توجه به جمعیت روز افزون ناحیه دو شهرداری، اهمیت چنین مسئله ای نیز روز افزون خواهد بود، لذا مسئولان شهرستان هرچه زودتر باید در توزیع امکانات شهری نگاهی دوباره انجام دهند.
رهبر معظم انقلاب نام امسال را سال اقتصاد مقاومتی اقدام و عمل گذاشته اند، و یکی از راه های اقتصاد مقاومتی، استفاده درست از امکانات و حذف هزینه های اضافی می باشد.
مسئولان شهرستان برای عمل کردن به اقتصاد مقاومتی در اولویت کارها می توانند ، تنظیم و توزیع امکانات در شهرستان گلپایگان جهت حذف هزینه های اضافی از زندگی مردم را قرار دهند.
انتهای پیام/.
