قطار برجام در حالی به موعد اجرا رسید که دلواپسی ها و خوش خیالی ها همچنان بر سر جای خویش قرار دارند؛ فضایی که دولت مردان همچنان منتظر هستند که از پنجره آن نور امید بتابد و بر مشکلات کشور معجزه گونه راه علاجی نمایان سازد. در این نوشتار این دلواپسی ها و خوش خیالی ها به نگارش در خواهد آمد.
الف) دلواپسی ها
1- عدم توجه به قانون
تصویب قانون محدودیت سفر به ایران، تحریم هایی به بهانه آزمایش موشک های بالستیک و طرح های ضد ایرانی کنگره آمریکا در چند ماه اخیر از ادله کافی بود که نقض برجام را به اثبات رساند و بر اساس نامه مقام معظم رهبری و مصوبه مجلس شورای اسلامی اجرای آن را متوقف سازد اما دولت مردان محترم آن را به مصلحت ندیدند! گرچه ایشان به ناقض بودن اقدامات ایالات متحده آمریکا اذعان داشتند اما نامه بدون اثر قانونی جان کری آن ها را قانع کرد. اگر بی قانونی های دولت راست گویان در تداوم اجرای برجام به سبکی عادی تبدیل شود، نگرانی از پیامدهای این موضوع کاملا عقلانی و به ضرر منافع ملی کشور است.
دولتی که خود را در عمل به قانون و راست گویی می ستاید، چطور در اجرای قوانین مصوب کشور تعلل به خرج می دهد؟ بی شک دولت مردان محترم نیز به این موضوع واقف هستند که عدم توجه به قوانین کشور عواقب خوشایندی به دنبال ندارد و می تواند به صداقت مورد تاکید آن ها خدشه وارد سازد!
2- اقتصاد مقاومتی
فراموش شدن سیاست های ابلاغی اقتصاد مقاومتی از نگرانی های بسیار مهم دیگری است که در پی اجرای برجام پیش آمده است. عدم توجه به این سیاست ها و ساخت درونی کشور، بی ثباتی موجود در کشور را تشدید خواهد بخشید. اتکا به کالاهای وارداتی و باز شدن بازار 80 میلیونی به روی تولیدکنندگان خارجی، می تواند ضربه مهلکی به تن اقتصاد نیمه جان کشور وارد سازد.
در دوره اجرای برجام ضروری است که سرمایه گذاری های خارجی به سوی تقویت تولید داخلی و زیر ساخت ها هدایت شود و از ایجاد بازار مصرفی به روی تولیدکنندگان غربی به شدت اجتناب گردد. بسیاری از بخش های تولیدی کشور به موجب کمبود سرمایه گذاری با چالش های جدی رو به رو شده اند که عدم توجه به این بخش ها آینده اقتصاد کشور را با ابهام عجیبی مواجه می سازد.
