به گزارش گروه سیاسی صراط، ظریف به وین رفته تا پس از تعیین روز اجرای برجام، احتمالا جشن دولتی ها آغاز شود! فارغ از اینکه، هنوز برجام اجرا نشده، چشممان به جمال برنج آمریکایی هم روشن شده و شاخ و شانه کشیدن های خاندان سعودی همچنان ادامه دارد که بد جوری به وعده “بازگشت اعتبار پاسپورت ایرانی” طعنه می زند.
پس از توافق وین، هنوز هیچ اتفاق مثبتی در اقتصاد کشور رخ نداده؛ جالب اینجاست که مسئولان دولتی هم این موضوع را تایید می کنند و صرفا تحقق وعده ها را به بعد از روز اجرای برجام حواله می دهند. آنها البته سقوط قیمت نفت را هم بهانه خوبی برای توجیه پسرفت های اقتصادی یافته اند؛ نفتی که با نزدیک شدن به روز اجرای برجام، همچنان با سرعت بیشتری در حال زمین خوردن است تا جایی که قیمت نفت اوپک به 25 دلار هم رسیده.
فارغ از اینها، آنچه پس از خارج کردن قلب رآکتور اراک و تزریق سیمان به آن و نیز خروج اورانیوم غنی شده از کشور، همچنان جای ابهام دارد این است که وقتی قبل از روز اجرای توافق، شروط رهبری و حتی مصوبه مجلس نقض شده، چگونه می توان به آینده چنین توافقی امیدوار بود؟
امروز دیگر مسئله این نیست که چرا آمریکا به جای لغو تحریم های قبلی، مدام از تحریم های جدید صحبت می کند؛ پاسخ واضح است و انتظاری بیش از این از آنها نمی رود و آن زمانی که باید تضمین های لازم گرفته می شد، اقدام قابل توجهی صورت نگرفت؛ بلکه موضوع اساسی تر امروز این است که چرا دولت تدبیر و امید، خود توجهی به شروط رهبری برای اجرای برجام نمی کند؟
در شرایطی که رهبر معظم انقلاب به صراحت مذاکره با آمریکا را ممنوع اعلام کرده بودند ظریف با چه مجوزی در مورد قطع رابطه با عربستان و نیز مذاکرات سوریه با جان کری دوجانبه گفت و گو کرده است؟ و چرا بر سر هر موضوع جدیدی اعم از میزان اهمیت یا ارتباط آن به آمریکا، خط تماسی ظریف – کری دوباره برقرار می شود؟ چرا ممنوعیت ورود کالاهای مصرفی از آمریکا، با ورود برنج از این کشور نقض شده؟
