گلپانا ؛ صحبت ها درباره سفر نیویورک همچنان ادامه دارد.برخی معتقدند که ما توانستیم از غرب امتیاز بگیریم بدون آنکه به آنها امتیازی داده باشیم.و اعتقاد برخی بر خلاف این است.اکنون به دور از هیاهوی سفر دکتر روحانی به سازمان ملل فرصت مناسبی است تا مروری بر سخنرانی دکتر روحانی و اوباما در سازمان ملل داشته باشیم تا پاره ای از حقایق برایمان روشن تر شود و بتوانیم در رویکرد خود نسبت به مسائل بصیرتر باشیم.
تبیین مواضع جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل، توسط دکتر روحانی به گونه ای بود،که افکار عمومی مردم جهان را متوجه خود ساخت. رعایت اصول و قواعد دیپلماتیک با حفظ اقتدار ایران و بیان مواضع و دیدگاه ها به شیوه ای معقول و منطقی در چارچوب نرمش قهرمانانه،بار دیگر اقتدار نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران را به رخ جهانیان کشاند.
این سخنرانی به جهانیان ثابت کرد، که غرب نمی تواند با زبان زور و تهدید با ملت بزرگ ایران سخن بگوید.
این سخنرانی نشان داد که چگونه اوباما در برابر مقاومت ملت ایران سر تسلیم فرود می آورد.
مردم همیشه در صحنه و ملت مقاوم ایران با پیروی محض از منویات رهبر معظم انقلاب اسلامی و با مقاومت و امید به آینده،هموراه توطئه های دشمنان را خنثی و راه را برای انها ناهموار ساخته اند.
اوباما تلاش کرد تا با اعتراف به حق ایران در برخورداری از فناوری هسته ای، اعتراف به حجّیت فتوای رهبر معظم انقلاب پیرامون سلاح هسته ای، نام بردن از مقوله ای به نام “احترام” توجه افکار عمومی را به خود جلب کند.
اماغرب باید بداند که مردم ما به این ها راضی نخواهند شد.
هوشمندی مردم ایران بیش از این است که بخواهد با حرف های بدون عمل ایران را وادار به سازش یا عقب نشینی نماید.
ما در حال پیشروی در میسر افتخار و اقتدار قرار داریم و هر روز بیش از پیش جهان این ها را به نظاره می نشیند.
موارد مطرح شده از سوی اوباما،تنها مواردیست که حق ما بوده و هست و خواهد بودو اعتراف به آن هم چیز عجیبی نسیت.
و ما را خوشحال نکرده و نخواهد کرد.
تنها وظیفه ای است که آنها سالهاست که به آن عمل نمی کنند.
سوال اینجاست که چرا اکنون راضی شده اند تا به حقوق مسلم ایران اقرار کنند؟
پاسخ روشن است :
غرب به خوبی می داند که روند پیشرفت ایران در عرصه های مختلف به گونه ایست که در آینده ای نه چندان درور ایران در زمینه های مختلف نه تنها بیش از پیش اقتدار خود را به رخ جهانیان خواهد کشید،بلکه منشا استقلال،پیشرفت و خودکفایی سایر کشورهای مستضعف منطقه و جهان نیز خواهد شد.
لذا حالا که غرب ،همینه پوشالی خود را بیش از پیش در حال فروپاشی و نابودی و اضمهلال می بیند چاره ای ندارد جز اعتراف به حقوق مسلم ایران در مجامع جهانی.
اما سوالات اساسی دیگر این است:
آیا اعتراف غرب کافی است؟
آیا زمان دیر نشده برای آنکه آنها به حق مسلم و قطعی ایران اعتراف کنند؟
آیا ما در مسیر پیشرفت و اقتدار خود نیازی به اعتراف یک قدرت افول کرده داریم؟
قطعاً پاسخ این سوالات منفی است.
ما در طول تاریخ جز نیرنگ و فریب از دولتمردان آمریکا چیزی ندیده ایم.ما تا به حال از دولتمردان آمریکا صداقت ندیده ایم.چه در حوزه عمل و چه در حوزه رفتار و گفتار.
این سخنان هم زمانی راضی کننده است که به برداشتن گام های عملی منجر شود.
اولین قدم از سمت غرب برای دوستی، لغو تحریم هاست.
تحریم هایی که به صورت غیر انسانی بر مردم شریف و عزیز ایران تحمیل شده است.
زمانی که هر دو طرف با احترام بر سر میز مذاکره بنشینند و تحریم ها لغو شود، می توان حرف های ظاهر فریب اوباما را کمی جدی تلقی کرد.
در غیر این صورت سخنان ریس جمهور امریکا عوام فریبی ای بیش نبوده است.
و ساده پنداری است که برخی گمان کنند آمریکا مهربان شده و صداقت دارد یا این که دست از مخاصمت و دشمنی با ایران برداشته است.
که اگر این تفکر در شخص یا اشخاصی پدیدار شود باید منتظر پیامدهای منفی بعدی آن باشیم.
و این بصیرت ، مقاومت ملت و هوشیاری مسولین ما خواهد بود که بار دیگر دشمنان قسم خورده انقلاب و اسلام را خوار و پست و زبون خواهد کرد.و ما را در مسیر پیشرفت در مسیر آرمان های مقدس انقلاب و نظام به پیش خواهد برد.
