به گزارشگلپانا، به بهانه روز دانشجو، به بررسی چرایی کم کار شدن فعالیت دانشگاه ها به خصوص در امور سیاسی و فرهنگی پرداختیم.
روز شانزده آذر در تقویم ها روز دانشجو ثبت شده است، روزی که در آن دانشجویان دانشگاه تهران در سال ۳۲ بصیرت خود را نشان دادند و در جلوی نماینده استکبار جهانی با دستان خالی ایستادند و در این راه هم سه شهید دادند.
دانشگاه همیشه جولانگاه آزادی خواهان و انقلابیون بوده است، انقلاب دوم را دانشجو خلق کرد، دانشجو در جنگ تمام همت و فکرش را برای مقابله با تحریم نا جوان مردانه غرب گذاشت، خودکفایی ما در دوران جنگ آغاز شد.
پس از جنگ هم با تلاش دانشجو عرصه های علمی یکی پس از دیگری درنوردیده شد، تا جایی که رشد سیزده برابری علم ایرانی نسبت به دنیا، دنیا را ترساند، دانشجو به فرمان مولایش جهاد علمی را آغاز کرده است اما رهبرش دانشجو را به بصیرت و آزادگی و فعالیت در فرهنگ و سیاست هم فراخوانده است.اینجا را ببنید .
با همه این تفاسیر سکوت و رخوت در دانشگاه های گلپایگان واقعا جای تامل دارد، درست در هنگامی که رهبر معظم انقلاب جوانان غربی به عنوان قشر آزادی خواه و حقیقت جو را مخاطب قرار می دهد، چرا جوان دانشجو ایرانی روزه سکوت گرفته است؟ چرا بی تفاوتی بی سابقه به سراغ دانشجوی ما آمده است؟ سوالی که خود به عنوان یک دانشجو به دنبال پاسخ آن بر آمدم، از افراد زیادی همچون دانشجویان و اساتید قدیم و جدید پرسش کردم به چند جواب شاخص رسیدم که در ادامه می خوانید:
دانشجوی کارشناسی ارشدی که سخنرانی سخن گوی دولت قبل در دانشگاهش برایش خاطره ای شیرین بود، می گفت: به نظرش باید فضای فعالیت دانشجو مهیا باشد یعنی دانشجو بتواند دنبال چرای خویش در همه عرصه ها باشد، و زمینه و اجازه را مسئولان دانشگاه باید فراهم کنند، شاید مدیریت سکوت و رخوت دانشجو را می پسندد که کاری درجهت فعال نمودن دانشجو نمی کند.
خانم فارغ التحصیلی که قبلا در بسیج دانشگاه فعالیت داشته است، از عدم همکاری و تخصیص بودجه دانشگاه برای کارهای فرهنگی و خواباندن فرهنگ در دانشگاه گلایه فراوان داشت.
دانشجوی دیگری می گقت: قبل از اینکه دانشجو شود، از رسانه درباره کرسی آزاد اندیشی بسیار شنیده بود، اما دو سال از دانشجویی اش می گذرد و اثری از آن در دانشگاه نمی یابد، به نظرش مسئول اصلی وزارت علوم است.
فارغ التحصیل رشته سخت افزار کامپیوتر می گفت: می توان این رخوت را اینگونه تعبیر کرد که شاید دانشجو و دانشگاه از اینکه در جریان های سیاسی دوباره بازیچه شوند، در هراسند پس ترجیح می دهند تنها به کار علمی شان برسند.
استادی می گفت که از روسای دانشگاه شنیده که اگر فعالیتی در عرصه سیاست یا فرهنگ بکنند، می ترسند که به دانشگاه شان برچسب بخورد و مشکلاتی پس از یک همایش برای او و دانشگاه به وجود آید، اما نکته اینجاست که آیا راه حل سکوت است! می توان همایش روشنگری بر پا کرد، می توان فرهنگ سازی کرد بدون آن که برچسبی خورده شود.
وی مسئول چنین سکوت و رخوتی را مدیریت نابجای وزارت علوم دانست، چرا که هم شاهد توقف در رشد علمی هستیم و هم دانشجو به خصوص در شهرستان ها به طور نرم به سکوت فراخوانده شده است.
جوان تا دبیرستان است که می گویند این حرفها برای تو نیست، دانشگاه هم که با سیاست سکوت او را به رخوت می کشاند، و از توجه به سیاست و فرهنگ دور می کند، سوال این است که کی می خواهد بصیرت این جوان شکل بگیرد؟ و در انتها نتیجه اش این می شود که با وزش هر بادی می چرخد و سردرگم است و سوء استفاده اش را گاها از جریانات سیاسی تا نفوذی ها و حتی خود دشمن می کند.
آنچه که از سخنان این استاد بر می آمد عقب نگه داشتن دانشجو از حقیقت انقلاب درست در زمانی که دشمن برای انتخابات آینده برنامه دارد، باید مورد توجه و دقت قرار گرفته و برای رفع آن کوشش شود.
توجه به این متن روزنامه اقتصادی اکونومیست و از خط دهی غیر مستقیمش می شود عمق برنامه ریزی ها را دریافت کرد:
« این نشریه در بخشی از پیش‌بینی‌های خود که به ایران اختصاص داده، رشد اقتصادی ایران در سال آینده میلادی را بالغ بر ۱/ ۶ درصد و نرخ تورم کشورمان را ۱/ ۱۴ درصد برآورد کرده است. بر این اساس، درآمد سرانه ایران با معیار قیمت جاری ۶۱۳۰ دلار و با معیار برابری قدرت خرید ۱۸۰۷۰ دلار پیش‌بینی شده است. تعادل بودجه ایران بر اساس درصدی از جی‌دی‌پی ۵/ ۲- خواهد بود و جمعیت کشورمان به ۸۰ میلیون نفر خواهد رسید. اکونومیست در مورد ایران نوشته است: سال آینده برای ایران سال بزرگی خواهد بود چون لغو تحریم‌ها علیه ایران موجب باز شدن اقتصاد این کشور خواهد شد. افزایش شدید تولید نفت که تنها در سال ۲۰۱۶ بالغ بر حدود ۵۰۰ هزار بشکه در روز خواهد بود، چشم‌انداز اقتصاد ایران را متحول خواهد کرد. سرمایه‌گذاران خارجی برای بازگشت به این کشور که یکی از امیدبخش‌ترین بازارهای منطقه را دارد، صف خواهند کشید. انتخابات مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان ایران که در ماه اسفند برگزار خواهد شد، شانس همراهان دولت را افزایش خواهد داد و فضای سیاسی آرام تری را رقم خواهد زد..»
به یاد داشته باشیم که رهبر معظم انقلاب راه های نفوذ را در چهار عرصه فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و امنیتی دانستند که کانال های فرهنگی و سیاسی اش از همه خطرناک تر است.
نادیده گرفتن یا سوء استفاده از جوان درست در هنگامه ساخته شدنش برای فردای کشور خطری است که باید حس نمود و با کمک خود جوان قله های بصیرت و سازندگی ایرانی را فتح نمود.
