به گزارش گلپانا ، شاهرخ رزمجو، مترجم متن منشور کوروش و استاد باستان شناسی دانشگاه تهران ضمن بیان این مطلب که الواح گلی باروی تخت جمشید در حقیقت اسناد مالی و اداری مربوط به بخشهایی از محدودۀ جغرافیایی فارس در دورۀ هخامنشی هستند، افزود: اطلاعاتی که می‌توان از این اسناد به دست آورد در کتیبه های سلطنتی وجود ندارد و با بررسی دقیق آنها می‌توان تصویری از ساختار درونی حکومت هخامنشی و دستگاه اداری آن به دست آورد.
وی با اشاره به اینکه چگونگی اداره امپراطوری هخامنشی تا حدودی در این الواح نهفته است، یادآور شد: این اطلاعات از هیچ منبع دیگری قابل دسترسی نیست و همین نکته اهمیت و ضرورت مستندسازی و حفاظت از الواح را دوچندان می‌کند.
استاد باستان شناسی دانشگاه تهران گفت: تا حدود 40 سال پیش این تصور وجود داشت که همه الواح گلی باستانی باید پخته شوند تا بتوان آنها را حفظ کرد که این تصور باعث شد تعدادی از الواح در روند پخت از بین بروند، این در حالی است که بر اساس تحقیقات مشخص شد بیشتر الواح نیاز به پخت ندارند و امروزه نیز به ندرت و تنها در موارد خاص چنین کاری توسط متخصصان آن انجام می‌شود.
رزمجو ادامه داد: پژوهشگران موسسۀ شرق‌شناسی هم از این امر مستثنی نبودند و تا زمانی که خلاف این امر ثابت نشده بود پخت الواح گلی را لازمه حفظ آنها می‌دانستند، اما با روشن‌شدن نتایج تحقیقات بر روی الواح گلی، پژوهشگران موسسه شرق‌شناسی دریافتند که هیچ نیازی به پختن گل نوشته‌های هخامنشی تخت جمشید برای حفظ آنها نیست و در صورت پخت، امکان نابود شدن الواح وجود دارد.
وی با اشاره به اینکه الواح هخامنشی موجود در موسسۀ شرق‌شناسی در شرایط مناسب و درستی نگهداری می‌شوند اظهار داشت: مستندنگاری، خواندن و ترجمۀ الواح هخامنشی هم اکنون در قالب پروژه‌ای در موسسه شرق‌شناسی شیکاگو و از سوی پژوهشگران آن موسسه در حال انجام است.
این استاد باستان شناسی در ادامه گفت: در سال 1383، سی‌صد گل‌نوشته از مجموعه الواح باروی تخت جمشید از سوی موسسۀ شرق‌شناسی شیکاگو به ایران بازگردانده شد و به مرکز پژوهش‌های هخامنشی در موزۀ ملی ایران قرار گرفت، نمایشگاهی نیز از این گلنوشته‌ها در سال 1384 در موزۀ ملی ایران برپا شد.
رزمجو با اشاره به اینکه در حال حاضر تعداد بسیاری از این الواح خوانده‌نشده تاکید کرد: همین تعداد از الواح که تاکنون خوانده و پیش از این منتشر شده‌اند نیز باید مورد بازنگری قرار گیرند.
