به گزارش گلپانا به نقل از قدس: از سری مواد معدنی عدس میتوان به پتاسیم، فسفر، منیزیم، کلسیم و آهن اشاره کرد. ویتامین های موجود در عدس C ، PP ، B2 ، B1 و A می باشند. عدس برای دفع سموم بسیار مناسب است زیرا پتاسیم موجود در آن باهث فعالیت زیاد کلیه می شود. عدس باعث تقويت عضله قلب ميگردد و در حفظ سلامتي آن مؤثر است و نیز باعث تقويت عضلات و رشد و نمو كودكان ميشود. همچنین عدس فعاليت سلولهاي مغز و هوش و حافظه را افزون ميكند. اما می بایست دانست که اهمیت این ماده غذایی در کلام ائمه اطهار (ع) نیز مورد تاکید قرار گرفته است؛ چنانکه در این باره از ابی عبدالله (ع) نقل شده است که امیرالمؤمنین علی (ع) بیان داشته اند: همانا خوردن عدس قلب را رقیق و اشک را جاری می کند؛ و نیز روایت شده است که عده ای از بنی اسرائیل به خداوند شکایت کردند از قساوت قلب و کمی اشک، پس خداوند وحی کرد که عدس بخورید و آن ها عدس خوردند و قلب هایشان رقیق و اشک هایشان زیاد شد.
همچنین ابی عبدالله (ع) فرموده اند: مردی نزد رسول اکرم (ص) از قساوت قلب خود شکایت کرد. پس حضرت فرمودند: بر توباد عدس به درستی که آن قلب را رقیق می کند و اشک را جاری می نماید؛ و نیز رسول اکرم (ص) که می فرمایند: بر شما باد خوردن عدس، چراکه هفتاد پیامبر آن را تمجید کرده اند.
اما با این وجود می بایست دقت داشت که بنا به تحقیقات صورت پذیرفته مصرف بیش از اندازه عدس با تمام مزایایی که دارد نباید در آن افراط شود، زیرا اولا دیر هضم است و تولید نفخ می کند. ثانیا قابض است و جریان خون را در رگ ها آهسته می کند. البته می توان برای جلوگیری از این عوارض، عدس را با روغن کنجد و یا روغن بادام و با سرکه خورد. در ضمن عدس به علت داشتن میکروپروتئین برای افرادی که ناراحتی کلیه دارند مضر است.
منابع:
1-کلینی، فروع کافی، ج6: 343.
2-برقی، المحاسن: 504.
*محمد حسین ورپشتی، آیین تندرستی (ترجمه جلد 16-17 وسایل الشیعه): 106-107.
