یادی از (جهان) شاعر گلپایگان

به گزارش گلپانا: استاد احمد جهانبخشی از شعرای گلپایگان و متخلص به جهان در سال 1315 و  درخانواده مذهبی چشم به جهان گشود.

سراینده اشعار فولکوریک با گویش گلپایگانی بود و سبک شعري وي قصيده و غزل و اغلب در مدح ائمه اطهار(ع) است و وی فرهنگ غنی این خطه را با زبان دلنشین به شعر درمی آورد.

زنده یاد جهانبخشی با مدرک لیسانس ادبیات شغل شریف معلمی را در ابتدای خدمت در آموزش و پرورش از دبیرستان های تهران، بومهن، رودهن و پس از آن در گلپایگان مشغول گشتند و سالها به عنوان دبیر ادبیات تدریس می کردند.

وی همچنان عضو انجمن شعرای گلپایگان بود که حدود بیست سال پیش به همت عباس اسلامی (شرار)، احمد جهانبخشی، محمد لاهوتی، محمد مشایخی(سالار)، عباس گلکار، اکرم صدرایی، نفیسه کریمی،  عصمت پویان و ابوالقاسم طالبی (طالب) شروع به فعالیت نمود و افراد دیگری بعد ها چون حجت الاسلام محمدی گلپایگانی به این انجمن پیوستند. این انجمن که حافظ نام گرفته بود ابتدا از منازل شعرا  شروع شدتا زمانیکه مستقل گردید.

اکبر جهانبخشی در سن 78 سالگی بعد از تحمل 4 سال بیماری به دیدار معبود شتافت و در قطعه هنرمندان آرام گرفت.

بعضی سروده های استاد جهانبخشی در کتاب های تذکره شعرای گلپایگان و سیری در تاریخ گلپایگان با تخلص جهان چاپ و منتشر شد.لازم به ذکر است همه اشعار استاد هنوز به چاپ نرسیده است و سه نوار کاست با صدای خود ایشان از اشعارشان به جا مانده است.

گلپانا در گفت وگو با طالب گلپایگانی یکی از دوستان و شعرای نازک طبع گلپایگان در مورد خاطراتشان با استاد جهانبخشی چنین می گوید: در سال گذشته امیر هوشنگ اشراقی یکی از شعرای پیشکسوت شهر، سپس محمد لاهوتی به دیدار ایزد باری تعالی پیوستند و اکنون استاد جهانبخشی که حدودا 25 سال با یکدیگر رابطه دوستی داشتیم .

طالب گفت: ایشان هنگام اوقات فراقت به حجره من می آمد و از کتابخانه و کتاب ها استفاده می کرد. یک روز زمانی که با سایر دوستان اهل ادب در حجره من بود خودکارش را از جیب دراورد و این رباعی را نوشت:

تا کی به جهان اسیر دام هوسی              افسرده دل و شکسته پر در قفسی

بنمای طلب چو طالبی هم نفسی              زان پیش که سر دهند بانگ جرسی

وقتی استاد این شعر را سرود عباس اسلامی (شرار) این چنین طبع لطیفش گل کرد و گفت:

ای دوست مکان اهل حال است اینجا           سرمایه ی دانش وکمال است اینجا

تا اصغر طالبی در این جایگه است                 کانون صفا و شور حال است اینجا

پس از سرودن این رباعی محمد لاهوتی هم دست به قلم شد و پس از اندکی تامل مرقوم داشت:

ما یار عزیزتر زجانی داریم                              خوشتر زجنان جا ومکانی داریم

در حجره طالبی که جاییست حقیر                    از فیض وجود او جهانی داریم

گفتنی است اکبر جهانبخشی در روز 31 فروردین 94 در شهر گلپایگان فوت کرد و در قطعه هنرمندان قبرستان قاضی زاهد به خاک سپرده شد.