به گزارش پایگاه تحلیلی خبری گلپانا [1] شهرستان گلپایگان؛مولا وردی چندی پیش مطلبی با این مضمون که افزایش جمعیت با بگير و ببند و داغ و درفش حل شدنی نیست در صفحه شخصی خود منتشر کرده بود که با ابراز گلایه آیت الله سبحانی مواجه شده بود.
وی در این مطلب با اشاره به این که هر جا برخوردها سلبی بوده نتیجه عکس حاصل شده است اضافه کرده است که: این روش‌ها بیش از آنکه به افزایش نرخ باروری منجر شود به زیرزمینی شدن روش‌های رایج پیشگیری از بارداری می‌انجامد و در نهایت به جای افزایش جمعیت کشور به ازدیاد جمعیت زندان‌ها منجر می‌شود که این مورد برخلاف سیاست قضایی نظام درقضازدایی، حذف برخی عناوین مجرمانه و کاهش جمعیت کیفری زندانهاست.
وی در پایان راهکار افزایش جمعیت را این گونه بیان کرده است: این روش‌ها بیش از آنکه به افزایش نرخ باروری منجر شود به زیرزمینی شدن روش‌های رایج پیشگیری از بارداری می‌انجامد و در نهایت به جای افزایش جمعیت کشور به ازدیاد جمعیت زندان‌ها منجر می‌شود که این مورد برخلاف سیاست قضایی نظام درقضازدایی، حذف برخی عناوین مجرمانه و کاهش جمعیت کیفری زندانهاست.
همانطور که از محتوای کلام عیان است خانم مولاوردی معاون امور زنان و خانواده ریاست جمهوری برخوردهای دستوری و سلبی را سمی مهلک برای نظام می دانند و از آن ها همیشه به بدی یاد می کنند. اماباید این نکته را خاطر نشان كرد که چرا بدنه دولت يازدهم هميشه اقدامات بازدارنده را به باد انتقاد مي گيرند و با فرافكني ميگويند بايد به سمت اقدامات ايجابي برويم؟! اين منطق كه فعاليت هاي ايجابي اصالت دارد و بيشتر انرژي را بايد در اين حوزه صرف نمود درست است اما بايد از مسئولين فرهنگي دولت پرسيد اگر ميگوئيد بايد اقدامات ايجابي باشد، بسم الله ، پس كو اين اقدامات ايجابي فرهنگ ساز!!!
مولاوردی، همچنین در سخنان تازه ای درباره حجاب و پوشش با یادآوری سیاست شکست خورده رضاخان مبنی بر کشف حجاب به ضرب و زور سرنیزه اظهار کرد: «تاریخ نشان داده زمانی که سیاست‌ها از بالا به پایین و دستوری و در قالب بخشنامه‌‌هایی از جنس تصمیم‌های آنی رضاخان باشد، مردم و به ویژه زنان نسبت به این مسئله واکنش‌های تندی نشان می‌دهند؛ همانطور که سال‌ها قبل نیز با حمایت روحانیت مخالفت خود را با کشف حجاب اعلام کردند.بر همین اساس می‌بینیم پس از اشغال ایران و خروج رضا شاه از کشور، قانون کشف حجاب به آن شدت و حدت قبل اجرا نشد و به نوعی زنان در انتخاب پوشش خود در دوره پهلوی دوم از آزادی بیشتری برخوردار شدند که اینیعنی شکست تصمیم‌هایی از جنس رضاخانی».
مولاوردی ادامه داد: «همانطور که رضاخان نتوانست با زور سرنیزه حجاب را از سر زنان بردارد، ما هم نخواهیم توانست با زور حجاب را بر سر زنان بیشتر کنیم».
وی همچنین افزود: « وقتی برخوردهای سلبی و قهر آمیز تاکنون جواب مطلوب نداده باید ببینیم که اشتباه کار کجا بوده و دایره دخالت دولت و حاکمیت تا کجاست. بنابراین تمام این مسائل باید آسیب‌شناسی و بررسی شود تا در نهایت به یک راه و روش درست دست یابیم و آن را در کشور اجرا کنیم».
متاسفانه همانطور که در این موضوع نیز دیده شد یکی از روش هایی که توسط مسئولين فرهنگي دولت در مواجهه با برخی موضوعات در پیش گرفته می شود انتقاد از برخوردهای بازدارنده و باصطلاح سلبي و حمایت از برنامه های ایجابی است. اما همانطور که دیده شده است هیچ اقدام ایجابی و فرهنگ سازانه در دو موضوع اخیر هنوز صورت نگرفته و برخی امور و کارها در حد حرف باقی مانده است. پس به خانم مولاوردی باید متذکر شد که ما منتظر اقدامات ایجابی دولت در زمینه حجاب و دیگر حوزه ها می باشیم…
نکته دیگری که باید بیان کرد این است که اقدام ایجابی گاه بدون وجود اقدامات سلبی کم اثر و گاها بی اثر بوده است. در برخی حوزه ها شاید اعمال اقدامات ایجابی و سلبی توامان ثمره بهتری داشته باشد. درست است که اقدامات سلبی اثر کامل نداشته و با بحث و جدل همراه می شود اما این اقدامات به خودی خود بی اثر نبوده و تاثیر خود را در افراد هر چند کم خواهد گذاشت. همچنین مقایسه اقدام ضد فطرت رضا خان با اقدامات نظام در مقابله با بی حجابی هم جای سوال دارد.
در همين راستا وزير ارشاد دولت يازدهم هم چندي پيش در همایش «دل‌آرامیم» که به همت حزب مردم‌سالاری در هتل المپیک برگزار شد، گفته بود: «ما هم نگرانیم اما نگرانی ما با شما متفاوت است. تمام نگرانی شما این است که چرا یک خانم ساپورت پوشیده و بعد وزیر را به مجلس می‌کشانید و بعد رای عدم اقناع می‌دهید اما ما معتقدیم که باید با روش‌های صحیحی در حوزه فرهنگ عمل کنیم».
وی افزود: «ما نگرانی‌های عمیق‌تری داریم. نگران آینده کشور، وضع اقتصاد، میلیون‌ها جوان بیکار که نمی‌توانند ازدواج کنند و نمی‌توانند مسکن بخرند هستیم که همه اینها ام‌الفساد است. سرقت در حال افزایش است، فساد اخلاقی زیاد شده و…»
در پایان این نکته را باید ذکر کرد که متاسفانه اتفاقی که در مواجهه با انتقادات در یک سال اخیر توسط دولتی ها رخ داده است این بوده که یا موضوع را عوض کرده و ذهن جامعه را به سمت دیگری منحرف کنند که در آن زمینه هم کار مفیدی صورت نگرفته است و یا این که خود نیز به انتقاد از وضعیت حوزه مورد انتقاد می پردازند. امیدواریم دولتیان به جای این فرافکنی و کلاه سر خود گذاشتن به دنبال برنامه ریزی برای اصلاح امور مملکت باشند.
داستان فرهنگ در دولت یازدهم داستان پر غصه ای است که باز کردن آن در این مقال نمی گنجد. والسلام